Af hverju eru kirkjur í hverjum byggðakjarna

 

  

 

 

 

 

 

 

 Breiðholtskirkja, sérstök bygging

 

 

 

 

 

 

 

 Brautarholtskirkja, þar þjónaði séra Matthías Jochumsson á árunum 1867 til 1873

Vestur á fjörðum var einu sinni byggð, nánar tiltekið á Hesteyri. Þegar mest var þá voru 80 manns búsettir þar. Séra Jónmundur Halldórsson (var faðir Halldórs Jónmundssonar yfirlögregluþjóns á Ísafirði, sem starfaði þar í mínu ungdæmi), var þjóðsagnapersóna í lifanda lífi. Þjónaði Grunnavíkurkirkju og Hesteyrarkirkju. Af honum fara miklar þrekmannasögur er hann fór um erfið fjöll, í þjónustusarfi sínu, ásamt lýsingum á mildi hans og hjálpsemi. Þetta er löng saga sem ekki verður rakin hér. Dóttir Jónmundar hefur ritað bók um þá veröld sem var á fyrri hluta síðustu aldar,  Minningar um séra Jónmund 1874-1954.

Nokkrar bændakirkjur eru á Íslandi. Þar hafa einstakir bændur, fleiri eða færri, byggt kirkjur á sínum vegum, sem jafnframt hafa þjónað sem kirkjur fyrir stærri söfnuði.  Eitthvað sterkt og mikið fær einstaklinga til að leggja vinnu og fé í að byggja kirkjur. Þessi löngun er sterkari en flest annað, jafnvel svo að hún verður jafnoki þess að leggja mikið á sig til að sjá sér farborða. Líklega er frægasta einkakirkja á Íslandi sú sem Samúel Jónsson í Selárdal byggði einn manna.

Það mætti gjarnan hugleiða, að þetta er sterk vísbending um hvað hinn andlegi heimur á stóran þátt í daglega starfi, og verður vart aðskilin frá okkar jarðneska veruleika.

Þá komum við að siðferðisboðum kirkjunnar og þjóðfélagsins, sem eru sérstaklega í fókus þessa mánuðina, þegar við dæmum fólk fyrir siðferðisbrest og græðgi, svo ekki sé talað um sjálftökur og lögbrot.

 

 

 

 

 

 

Reynivallakirkja í fallegri sveit