Eilíf æska – er hún æskileg

Á því eru margar hliðar. Höfum í huga að hér er eingöngu um fræðilegar vangaveltur að ræða, vegna þess að aðeins andinn, sem hefur fengið líkamann lánaðan, er í raun "eilíf æska". Sjálfur er líkaminn forgengilegur eins og allt jarðneskt.

1. Hún er æskileg ef þessi löngun fær einstaklinginn til  að fara vel með líkamann í bráð og lengd.  
2. Hún er æskileg ef hún dregur fram athafnaþrá og ást til hins jarðneska lífs.
3. Hún er æskileg ef hún fær einstaklinginn til að koma miklu jákvæðu starfi í verk.
4. Hún er æskileg ef hún dregur fram elsku og væntumþykju til lífsins og mannanna sem eru okkur samferða.
5. Hún er æskileg ef hún dregur úr eiginhagsmunum en eykur samúð með þeim sem ekki fá notið lífsins gæða.

Svo er það hin hliðin.

Enginn fær viðhaldið sinni æskufegurð. Til að fá leyfi til að lifa langt líf þá greiðir maðurinn þau forréttindi með því að æskan fölnar og þrekið dvínar. Í staðinn koma önnur verðmæti og þau eru flest af andlegum toga. Viskan á að aukast með aldri og reynslu. Kærleikurinn á að aukast og gerir það eflaust hjá flestum. Við það tekur lífið miklum breytingum. Það verður dýpra og fær aðra og fyllri merkingu. Hver maður sem er kominn hátt upp í aldursstigann verður þess var að viðhorfið breytist mjög mikið. Það er talað um að eldra fólk sé svo barngott. Það er vegna þess að hver einstaklingur finnur í hverju litlu barni sína eigin tilveru, eins og hún var í byrjun og að fyrir barninu mun liggja að takast á við þetta líf. Maðurinn finnur til þeirrar þarfar að óska barninu velfarnaðar á þessari vegferð.

Þegar komið er inn á heimili eldri hjóna, þá má oftast finna giftingarmynd sem sýnir þau ung og falleg.

Gömul hjón sem geymt hafa í minni sínu, æskuna sem þau áttu saman, eru oftar en ekki hamingjusamari heldur en ef þau hafa gleymt þessari fögru mynd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Höfundur nýkomin 2.Sestur að tafli í miðju lífsins 3.í nútímanum eftir rúmlega 70 ára tilveru