Peningar eru ígildi náttúruafls

Náttúruöflin eru það sama og höfuðskepnurnar. Öfl sem ráða örlögum mannkynsins. Tökum dæmi af eldi. Það er augljóst að hann þarf að umgangast með mikilli varúð. Smá óvarkárni getur leitt til þess að eitthvað mikið fer úrskeiðis. Lítil börn að leik með eldspýtur vekja strax mikil viðbrögð fullorðna fólksins. Stundum verður mikill eldur af litlum neista.

Þegar þetta er heimfært á peninga sjá ekki margir þær hættur og þær varúðarráðstafanir sem þarf að gera í umgengni við þá. Fyrir nokkrum áratugum urðu menn fjárráða á 21. ári. Þá höfðu þeir frelsi til að fara hvert sem er og gera samning um peningalán eða aðra eyðslu. Af hverju þurftu menn að bíða svona lengi eftir því að fá að umgangast peninga einir og óstuddir? Greinilegt var að fullorðna fólkið taldi þetta vald sem unga fólkinu var veitt, vera það varhugavert og viðkvæmt í meðförum, að það ætti ekki að fá frjálsar hendur í fjármálum fyrr en vit og þroskri væru með í för.

Nú um stundir er fjárráða sá maður sem er orðin 18 ára. Þrátt fyrir þá þversögn að freistingar til að eyða peningum séu margfalt fleiri og slungnari en áður var. Það eru lagðar snörur fyrir unglinga og börn, sem þau hafa ekki þroska til að skilja. Jafnvel fullorðið fólk kann ekkert með peninga að fara, svo hinir ungu eru ekki einir um að vera í hættu þegar náttúruaflið peningar eru annars vegar.

 

 

 

 

 

Nógu margir svona seðlar í vasa þínum og þú getur keypt heiminn

En hvað kaupir þú fyrir peningana þína. Veistu að það er hægt að kaupa óhamingju, sársauka, sundurlyndi, öfund, sjúkdóma og sorg og þannig í það óendanlega. Þó erum við að tala um peninga sem þú sjálfur átt í þínum fórum. Bæta má við þeim möguleika að fá að skulda heilan helling af peningum, sem jafnvel er farið fram á að þurfa að greiðast til baka!

Burt séð frá þessu, er sem betur fer mögulegt að bæta hlutskipti sitt með vel útfærðum athöfnum, þar sem peningar koma við sögu. Í fyrsta skipti sem ég eignaðist veglegan hlut fyrir eigið aflafé, átti sér stað á Ísafirði þegar ég var 16 ára. Þá vann ég sem símsendill og fékk um 800 til 1000 kr. á mánuði í laun. Þá sá ég Remington ritvél í Bókabúð Jónasar Tómassonar. Mig minnir að hún hafi kostað um 3.500 kr. sem þá var um fjögurra mánaða laun. Ég ákvað að heimsækja Jónas Tómasson og óska eftir kaupum á svona ritvél með afborgunarkjörum. Þetta var auðsótt mál og Jónas útbjó kaupmála sem deildi heildarupphæðinni á sex eða 8 mánaða tímabil. Það var þroskandi að ganga í gegnum þetta verkefni og hafa sigur. Síðan vélritaði ég heilu bækurnar á þetta verkfæri. Hér er dæmi um vel lukkaða meðferð á fé.

Í lok þessara hugleiðinga segi ég einungis: Aðgát skal höfð í meðferð fjár.