Trúlaust fólk er það sem segir „að vera á milli vita“.

Með þessum orðum er ég að vísa til þess að fólk sem ekki hefur hugsjónir, trú eða markmið með lífi sínu, er „á milli vita". Þá er átt við það að trúlaust fólk er statt í þróunarferlinu, þar sem skynsemin ein er þeirra verkfæri. Þar vantar þá eðlilegt jafnvægi milli hjarta og sálar. Trú og skynsemi eru órjúfanleg heild og maðurinn er ekki orðinn fullskapaður fyrr en hann ræktar bæði þessi svið af alúð og einlægni.

Hvaða árangri nær sá maður sem gefur hjartanu ekki sinn skerf í ákvörðunum sínum ?

Hvaða árangri nær sá maður sem gefur skynseminni ekki sinn skerf í ákvörðunum sínum ?

Við sjáum í hendi okkar að ekkert heilsteypt kemur út úr þeim ákvörðunum sem ekki eru í jafnvægi við lögmál lífsins. Þau lögmál eru víða skráð og auðfundinn, ef menn aðeins leita þeirra með einlægni.

Ég deili hér með ykkur einu versi úr sálmi eftir Valdimar Briem:

„Vort hjarta sé musteri heilagt það,

er Herrann í bústað eigi,

og hvenær sem leitum honum að,

þar hann ætíð finna megi,

svo vizkan og náð þar verði sáð,

er vaxi með hverjum degi." 

Hugleiðum þessi orð sálmaskáldsins og reynum að vera í jafnvægi.