Tveir, þrír eða fjórir menn réðust á einn ~~~

Þegar ég les svona fyrirsagnir í blöðunum þá verður mér óglatt.

Í mínu ungdæmi vil ég fullyrða að það hafi verið óskráð lög, að það færi aðeins maður gegn manni.

Litið var á þá hugmynd sem ómennska að fleiri en einn sæktu að einum manni.

Nú til dags er þetta frekar venja en undantekning, sem hlýtur að vera einhverskonar hliðaráhrif frá tölvuveröldinni, þar sem sýndarveruleiki spilar stórt hlutverk. Hið augljósa er þó skírt, að múgur manna er aldrei sanngjarn dómari. Þar er það alltaf hið lægsta í hópnum sem ræður för og verður samnefnari hans. Þeir í hópnum sem vita betur, uppgötva að þeir hafa verið sviptir sínu besta og orðið hluthafar í ljótum leik.

Því vil ég koma á framfæri að ég lít á slíkt framferði sem eina mestu lítilmennsku.

Álíka og þegar mjög sterkur maður ræðst að veikburða manni.

Þar er líka styrkleikamunur stórvægilegur og ekkert jafnræði milli aðila máls.

Hitt er svo annað mál að auðvitað eiga allir að vera réttsýnir og halda sig innan ramma laganna. Það útheimtir auðvitað allt aðrar umgengnisreglur milli manna, sem um leið setur samfélagið á hærri stall.

Sem betur fer eru þó frásagnir eins og hér eru til umræðu,  fáar, miðað við mannfjölda, en mjög ljótar eigi að síður.