Trúleysi er mótvægi við fornaldar viðhorf um Vítisvist

Ég hef fulla samúð með trúlausu fólki. Ég veit að það fer mikils á mis í sínum heimspekilegu hugleiðingum í leit sinni að hamingju.

Hins vegar skil ég vel að fólk hafi varpað trúmálum burt, þegar það hefur orðið vitni að Vítiskenningu kirkjunnar í fornöld og samsamar þeirri kenningu við daginn í dag.

Vítiskenningin er ekki viðtekin sannindi í trúmálum dagsins, leyfi ég mér að vona. Má vera að eitthvað sé hægt að finna hana í jaðar trúarhreyfingum.

Samkvæmt Martinusi er ekkert Víti til nema sem hugarástand hvers og eins.

Þegar talað var um í gamla daga að börn færu ekki til himna ef þau væru ekki skírð, þá bið ég fólk að taka það ekki hátíðlega á okkar tímum. Þetta er birting ófullkomleikans í hæstu líkingu. Þá var jörðin sögð flöt og vera miðpunktur tilverunnar. Þá var ekki leyfilegt að hafa aðrar skoðanir en viðteknar voru af valdastéttinni á þeim tíma.

Á okkar dögum sjáum við öfgar frá þessum tíma í þeim stefnum sem voru ráðandi á síðustu öld. Kommúnismi var hugsjón sem sett var í framkvæmd með hörmulegum afleiðingum. Hugsjónin um jafnræði og að riðja í burtu fátækt er og verður alltaf hugsjón sem vinna skal að. En í meðförum skammsýnna manna fer margt á versta veg. Þegar völd eru fenginn þá á að yfirbuga alla gagnrýni með ofbeldi og þá er stutt í ragnarök.

Nasismi og fasismi eru svo annað birtingarform þar sem illskan var dýrkuð algjörlega. Það voru óhugnanlegir tímar sem vonandi koma aldrei aftur.

Mig langar til að enda þessa hugleiðingu á þeirri ósk að Ísland, þetta litla góða land verði land með hlutverk.

Hér er svo mikið af góðu fólki sem vill láta gott af sér leiða.

Það þarf að læra að geta unnið með öðrum að sínum hugsjónum um betri heim. Með því að allir sameini krafta sína til góðra verka, án tillits til stjórnmálaflokka og trúmálaskoðana. Hér eru frjáls skoðanaskipti sem er góður grunnur til að byggja á og í því málfrelsi mun þróunin til betri heims ná að skjóta rótum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er mynd eftir Martinus um hinn fullkomna mann.

Maður sem fyrirgefur út í hið óendanlega.

Sá sem fyrirgefur, hann skilur.

(Þetta vita allar mæður, allavega þegar þeirra eigin börn eiga í hlut)    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er Kristur (Ísafjarðarkirkja) höfundur trúarbragða Íslendinga.

Sá sem fyrstur kenndi okkur að fyrirgefa út í hið óendanlega (70x7 sinnum á dag)

Athugasemdir

[Jón Ríkharðsson, 17.10.2010 kl. 15:37]

Þeta er góður og fallegur pistill hjá þér Sigurður, óskandi væri að við næðum að rækta með okkur fallegar hugsanir og hæfileika til að skilja ólík sjónarmið.

Við erum öll hér til að þroskast og læra, fólk er statt á misjöfnum brautum en öll náum við markmiðum okkar fyrr eða síðar.

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 17.10.2010 kl. 19:38]

Þakka þér kærlega fyrir þetta vinsamlega innlegg, sem kom mér notalega á óvart.

Ég vil nefnilega trúa þér fyrir því að maður veit aldrei hverju er von á, þegar athugasemdir berast vegna þeirra erinda sem maður sendir frá sér.