Frjálshyggja er ekki sökudólgur - heldur siðferðisbresturinn

Það er sífellt verið að klifa á því að frjálshyggjan hafi komið hér öllu í kalda kol.

Þess vegna hef ég farið að ígrunda málið og komist að þeirri niðurstöðu að frjálshyggjan sem slík sé ekki sökudólgurinn, heldur sé það siðferðisbrestur í samfélaginu.

Háskólinn brautskráði fólk árum saman, sem ekki fékk siðferðilegan mælikvarða í vegarnesti. Einstakir kennarar létu undir höfuð leggjast að halda uppi siðferðisboðskap í viðskiptum. Þetta merkti ég í samtölum við menn sem voru að útskrifast í slíkum fræðum. Það var haldið á lofti einhverjum viðskiptaformúlum þar sem siðferðisgildi voru sett til hliðar.

Frelsi manna er grundvallaratriði sem nauðsynlegt er að virða.

Hinn ungi maður fær aukið athafnarými, eftir því sem hann verður eldri. Hann fær aukið frelsi og aukna ábyrgð. Það er hinn eðlilegi gangur.

Ekki er þar með sagt, að um leið eigi að leggja af allar eðlilegar siðferðisreglur og samskipti borgaranna að breytast í einskonar vígvöll.

Samvinna er einnig góð og gild. Hún er nauðsynleg og skynsamleg. Það getur ekki komið í veg fyrir að hinn frjálsi vilji sé hinn eðlilegi mælikvarði, samhliða því að samvinna er viðhöfð í margskonar verkefnum.

Það sem við þurfum að temja okkur Íslendingar, er að vera sáttfúsari og samvinnufúsari, án tillits til stjórnmálaskoðana. Það eru þessar girðingar sem alltaf er verið að setja upp. Þú ert ekki í mínu liði, ekki í minni ríkisstjórn, ekki einu sinni í mínum eina sanna flokki! Þetta er alltof oft viðmiðið.

Hér verður ekki hið besta stjórnarfar fyrr en menn fara að starfa saman þvert á flokka. Fá það besta út úr hverju máli. Vera samferða. Setja sér sameiginleg markmið sem meginhluti þjóðarinnar er sammála um.

Það er leiðin til farsældar.

 

 

 

 

 

 

 

Sameiginleg farsæld fólksins - grundvallaratriði

 

 

 

 

 

 

Forsetafáninn - sameiningartákn þjóðarinnar

 

 

 

 

 

 

Sjálfstæði þjóðarinnar fagnað