Prestar Íslands, ekki blanda pólitík í boðun kirkjunnar

Í Fréttatímanum í dag, er grein þar sem haft er eftir Gunnari Kristjánssyni prófasti og Kristínu Þ. Tómasdótttur héraðspresti við Kjalarnesprófastsdæmi, að þau vilji meiri pólitík í kirkjuna.

Þetta hugnast mér afskaplega illa.

Prestar eru ekki pólitíkusar, þeir eru komnir til að þjóna Guðsríki og sóknarbörnum sínum á andlega sviðinu.

Það reyndist ekki vel þegar Talibanar í Afganistan fóru að stjórna landinu. Drógu með sér það versta sem til var, í fari þeirrar trúarhreyfingar sem þeir voru í forsvari fyrir.

Þeir eyðilögðu trúarleg verðmæti sem öðrum trúardeildum voru mikils virði.

Ég segi bara við presta landsins. 

Í Guðs bænum komið með kærleika og andlega sýn með ykkur inn í kirkjuna.

Verið þar eldhugar á líkan hátt og séra Haraldur Níelsson var á sinni tíð.

Boðið Guðs ríki og haldið ykkur frá heiminum, ef svo má segja. Með það í huga að þið safnið andlegum vísdómi til að hafa með ykkur í kirkjuna og gefa þannig fólki nýjan kraft og endurnýjaða hugsun.

Það væri til að bera í bakkafullan lækinn að ekki væri einu sinni skjól í kirkjunni fyrir pólitísku þrasi.

Auðvelt er að sjá að slíkt leiðir til ófarnaðar, alla vega fyrir kirkjuna og það Guðsríki, sem hún á að boða.

Þá yrði messutími ekki lengur samkoma fólksins í söfnuðinum, þar sem allir koma saman, óháð pólitískri sýn.

Færu prestar að boða ákveðna pólitík, þá kæmu aðeins þeir sem eru samsinna þeim ákveðna presti. Þar með hefði hver prestur misst sitt kennivald yfir í lágkúru pólítíkur, í stað þess að vera "salt jarðar" sem á endanum myndi leiða þjóðfélagsþegnana til betri vinnubragða í pólitík.

 

 

 

 

 Fréttin í Fréttatíman í dag

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Haraldur Níelsson var merkur og vinsæll kennimaður

 

 

 

 

 

Megi fallega sveitakirkjan vera vettvangur andlegrar boðunar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Menn koma til kirkju til að heyra Guðs orð og meðtaka það