Hefur klám forvarnargildi?

Fyrir mörgum árum heyrði ég þær réttlætingar fyrir klámi, að það hefði forvarnargildi.

Perrar samfélagsins myndu láta sér nægja skaðminna klám og að öðru leyti vera til friðs.

Þeir myndu fá fýsnum sínum útrás við minni háttar klámsögur og myndir.

Þeir perrana sem væru vísir til að beita aðra ofbeldi, myndu snarfækka, ef klám yrði gert frjálst og fengi að renna um þjóðarlíkamann fólki til verndar.

Þannig var umræðan þegar skammsýnt og einfalt fólk var að vinna klámvæðingunni fylgi.

Nú mörgum áratugum síðar hefur þessi kenning kolfallið á prófinu.

Í stað þess að fækka ofbeldisfólki í þessum geira, þá hefur þeim einmitt fjölgað og dæmin orðið fleiri og ljótari eftir því sem árin líða.

Þetta áttu menn auðvitað að sjá í hendi sér frá fyrstu tíð.

En hinn harði veruleiki er ekki öllum sjáanlegur fyrirfram. Það þarf að reka sig á svo að undan svíður.

 

 

 

 

 

 

 

 

Draumurinn um fegurð og sakleysi er einn hinn æðsti sem samfélagið elur með sér

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ástin og hreinleikinn eru vonarstjörnur samfélagsins

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ást og einlægni milli fólks er eitt það fegursta sem maður sér