Elliheimilin fari að veita vín - er það til bóta?

Nú eru hugmyndir uppi um að veita aðgang að víni á elliheimilum og sitt sýnist hverjum.

Sjálfur er ég orðin aldraður og horfi því á þetta sem slíkur.

Mín skoðun er sú, að virðing manna beri skaða af víndrykkju og því aumkunarverðara er málið sem fólk er orðið eldra.

Víndrykkja hefur alla tíð verið notuð og misnotuð af ungu fólki. Fólki sem er að stíga inn í líf hinna fullorðnu og prufar á þeirri leið hin ýmsu hliðarspor.

Þegar fólk er orðið þroskað eins og sagt er, þá eru flestir hættir að nota vín sér til upplyftingar.

Helstu gleðigjafar eldra fólks er að halda heilsunni og geta notið þess að vera til og gert sér ýmislegt til ánægju.

Að spila á spil er mjög vinsælt, enda gleðigjafi. Einnig að dansa. Bókalestur er all nokkuð stundaður held ég. Fólk stundar útiveru og sund hafi það heilsu til.

Ég reikna með að aðal áhugamál eldra fólks sé að halda heilsu og reisn þar til kallið kemur.

Að stuðla að því að fólk gangi sín síðustu spor með bakkus sem félaga er ekki samboðið þessu samfélagi, enda er drukkinn maður því meiri hörmungarsjón sem hann er orðin eldri.

Dregin eru fram þau rök að menn eigi að ráða þessu sjálfir.

Gott og vel, þá gera menn þetta hver á sínum forsendum, eins og hefur verið hingað til.

Ekki þarf stofnun aldraðra að ýta undir víndrykkjuna sérstaklega.

Sjálfsákvörðurnarrétt eldra fólks á að halda í heiðri, og það á að ráða sínum málum og þá er það fyrst og fremst til að halda heilsunni en ekki til að klekkja á henni.

Allir vistmenn eiga að ráða því hvort þeir taki inn pillur og lyf sem læknar segja lífsnauðsynleg um leið og á stofnun er komið, þó viðkomandi dvalargestur hafi aldrei á ævinni notað pillur.

Það varð hlutskipti föður míns eftir að hann fór á stofnun, að honum var gert að taka fjölmargar pillur gegn vilja sínum, enda var hann alveg á móti neyslu lyfja.

Þar á að virða sjálfsákvörðunarréttinn, enda er um að ræða fólk, sem er að viðhalda heilsu sinni, en ekki að eyðileggja hana.