Sigurður Alfreð Herlufsen

Mig langar til að tala um hinn umdeilda forseta Bandaríkjanna. Hvati minn til þess er sá að með því fer ég beint inn í almenna umræðu - í ormagarðinn þar sem vindarnir blása og engum er eirt.

Fyrst bið ég lesandann að koma með mér nokkur ár aftur í tímann og sjá Bandaríkinn eins og þau voru þegar aðrir forsetar réðu ríkjum.

Stöldrum við Gerge W. Bush og þá sem á undan honum komu. Þetta voru hinir myndarlegustu menn og stjórnuðu eftir bókinni eins og segja má ef þeir hafa farið að meirihlutavilja og verið nokkurn veginn fyrirséðir. Þjóðfélagið var á hægri siglingu niður í einhverja ládeyðu þar sem möguleikar þessa stórveldis fóru minnkandi.

Það sem gekk eftir bókinni var veldi stórfyrirtækjanna sem eiga orðið hálfan heiminn og eru aðsópsmeiri en við vildum þurfa að viðurkenna. Ekki leyfðu bandaríkjamenn sér að vonast eftir umtalsverðum breytingum á því kerfi, nema að nú átti að kjósa nýjan forseta.

George W. Bush réð ríkjum frá 20. janúar 2001 þar til nýr forseti sjálfur Barack Obama var vígður þann 20. janúar 2009.

Það ríkti mikill fögnuður með hinn þeldökka forseta og menn sáu þarna mikil undur gerast með hliðsjón af kynþáttastríðum fortíðarinnar.

Í ljós kom að Obama gat ekki hnikað miklu til. Stórfyrirtækin sem réðu og enn ráða öllu sem þau vilja, gerðu það svo sannarlega í tíð hins nýja ofurforseta, sem var glæsilegur maður og vildi vel og það sem ég horfði sérstaklega til var að hann lofaði að losa Bandaríkin við Guandanamo fangelsið fordæmda.

Því miður gat hann ekki komið því í verk, ekki vegna viljaleysis heldur valdaleysis. Hann þurfti eins og allir forsetar á undan honum að hlýða hinum ýmsu stofnunum, hernum og stórfyrirtækjunum. Hergagnaiðnaðurinn er uppblásinn og ofalinn og hann þarf stríð með litlum hléum til að hann hafi fóður fyrir sig og sína.

Við þessar aðstæður fóru fram forsetakosningar og í lokin voru það frú Hillary og herra Trump sem tókust þar á.

Þá þurfti maður að gera upp við sig hvern maður vildi í forsetastólinn, reyndar án þess að hafa kosningarétt.

Það hafði sýnt sig að hinn óvenjulegi forseti Obama náði ekki að gera sig gildandi eins og hefði verið nauðsyn á.

Ekki gat ég séð að það hefði neina breytingu í för með sér að frú Hillary tæki við völdum, þó svo hún hafi verið í Hvíta húsinu áður með manni sínum og vissi því hvar uppþvottavélin væri staðsett í eldhúsinu, og annað sem þar fylgdi með. Stórfyrirtækin myndu ekki óttast neitt um hagsmuni sína með hana við stýrið, en verið gæti að þeir væru ekki allt of ánægðir með Trump.

Svo fór að herra Trump var settur í embættið 20. janúar 2017 og þar með byrjaði sagan um hans forsetatíð.

Innanríkispólitíkin í Bandaríkjunum var eins og við þekkjum héðan frá okkur sjálfum, öll í skotgröfunum og andstæðingurinn herra Trump var svo sannarlega andstæðingur sem þurfti fallbyssur á til að hnika honum af stalli.

Maðurinn er mikið ólíkindartól og ég veit ekki hvort hann hlýðir konu sinni einu sinni, hvað þá öðrum.

Hér á landi fáum við yfirleitt allar fréttir af þeim toga sem setja þann mann í annarlegt ljós og fréttamenn þurfa ekki að leita lengi til að fá slíkar fréttir upp í hendurna, því hann sér sjálfur um að gera þær sýnilegar.

En inn á milli koma líka óvæntar gleðisprengjur.

Það sýnir sig að herra Trump er tilbúin til að tala við “keisarann” jafnt og “hestasveininn”. Þetta minnir mann jafnvel á biblíusögurnar þar sem Jesús talaði við ráðamenn jafnt og “gleðikonurnar” á götunni. Þetta merkir að hann fer ekki í manngreiningarálit. Hann bauðst um daginn til að tala við Íranskeisara ef sá maður vildi eiga við hann orðastað. Hann gerði það án þess að nokkur hafi hvatt hann að fyrra bragði.

Hann talaði við yfirvaldið í Norður Kóreu og var fyrstur manna til þess. Hvernig því máli reiðir af veit enginn en hann verður ekki sakaður um að hafa láðst að stíga fram og taka fyrsta skrefið og gera sinn hlut í samkomulaginu. Líkur hafa aldrei verið meiri á því að Kóreumálefnin þróist í jákvæða átt næstu árin. Það vonar maður alla vega.

Þetta þrennt er eiginlega óvænt og magnað eitt og sér, en meira kemur til. Hann hefur samþykkt að menn þurfi nú að sýna fram á að bólusetningar séu öruggar og hættulausar, sem er kvöð sem ekki hefur verið sett á lyfjaiðnaðinn áður.

Þar hefur mönnum líðst að koma með þessar vörur á markaðinn og þær ekki gengið í gegnum eðlilega rannsókn um hættuleysi, svo ekki sé talað um virkni. Ég býst við að margir séu hissa þegar þeir lesa þetta.

Herra Trump tók þetta fyrir á fyrstu embættisdögum sínum.

Á seinustu árum hefur allt logað í Bandaríkjunum og talað er um að þar séu samsæriskenningar ráðandi í fjölda málefna.

Það er atburðurinn sem kenndur er við 9/11, sem ekki var alveg eins og það sýndist í fyrstu.

Það eru tunglferðirnar sem enn eru skráðar á blöð eins og þær hafi verið framkvæmdar, án þess að við höfum fengið nægar staðfestingar á slíku. Enginn ljósmynd er til af jörðinni eða stjörnunum í himinhvolfinu teknar á tunglinu. Sögur ganga um að sú tunglferð sem frægust er í minningunni, þegar sagt var; “lítið skref fyrir manninn en stórt fyrir mannkynið”, hafi aldrei verið farin. Sjálf myndatakan var tekinn í Hollywood og skyldi sýnd ef nauðsyn bæri til, vegna þess að ekki hefði verið hægt að framkvæma tilraunina.

Það segir sig sjálft að búið væri að framkvæma slíka tunglför aftur, og þá af öðrum stórveldum sem voru þá ráðandi, og sérstaklega rússar sem á þessum tíma voru leiðandi á þessu sviði varðandi eldflaugasmíði, og því sjálfkjörnir til að fara fyrstu tunglferðina.

Jæja, ég verð einhversstaðar að setja punktin og þar sem fyrsta kjörtímabil herra Trump er ekki liðið, þá getum við aðeins verið áhorfendur og fylgst með hvernig honum vegnar að snúa ofan af axarsköftum stórveldisins sem hann stjórnar.

Það segir sig eiginlega sjálft að aðeins sérstakur maður getur við þessar aðstæður hnikað einhverju til betri vegar bæði í Bandaríkjunum og í heiminum öllum.

Ef sá maður ætti að vera allra vinur og yndi, og gera öllum til geðs, þá væri Obama, eða Hillary ágæt við stjórnvölinn og ekkert myndi breytast.

Í hvaða öngstræti er læknislist okkar tíma kominn?

Og hvar eru siðfræðingar og heimspekingar okkar saman komnir?

Þora þeir ekki að segja það sem þeir hugsa - að við erum komin langt af leið með okkar mál.

Læknirinn Kári Stefánson þarf að láta vita af sér og kemur fram með mál sem fær konur landsins til að missa jarðsambandið.

Talandi um áhættuhópa, þá eru allir í áhættuhópum á einn eða annan hátt. Þetta er spurningin um veikasta hlekkinn.

Við eigum auðvitað að ganga þannig í gegnum lífið að við gerum okkar besta í öllum viðfangsefnum, þannig að við getum sagt í lok lífsins "Ég gerði mitt besta og lagði mig fram, en það dugði ekki til, því við erum öll dauðlegar verur.

En miðað við veikleika mannanna, þá er það ábyrgðarhlutur mikill og alvarlegur að spila á veikleikana til að vekja athygli á sjálfum sér, vitandi að svo og svo margir munu taka furðu ákvarðanir í ofsa hræðslu.

Mér finnst nú eiginlega að heimspekingar og siðfræðingar ættu að stíga fram og leggja eitthvað uppbyggilegt í umræðuna. Eða til hvers fara menn að læra þessi fög ef þeir brenna ekki fyrir viðfangsefninu?

Fyrst að enginn læknir kemur fram á ritvöllinn og segir það skýrt og skorinort að læknisfræðin sé á villigötum (auðvitað í bland við annað sem er á réttri leið), þá ætla ég að taka að mér að koma með smá hugleiðingu um málið.
Það sem rekur mig af stað er framtak Kára Stefánssonar, um að birta upplýsingar um “BRCA2 arfbera” eins og það heitir í viðskiptamódeli Kára.
Hann er auðvitað forstjóri fyrir félag sem þarf að sækja tekjur sínar til sjúklinga sem eru ásettari meir en aðrir fyrir ákveðnum sjúkdómum.
Það er ekki þessi leit Kára sem fer fyrir brjóstið hjá mér, heldur er það ferlið sem á eftir kemur, en í þeirri læknisfræði vantar allt siðferði og alla samúð með fólkinu sem stimplað verður í “áhættuhópi”.
Auðvitað liggur svo einhvers staðar í þessu máli áhugi á að selja lyf sem komi sjúklingum til góða og auðvitað lyfjafyrirtæki Kára og fleirri aðila, en það versta er það að menn eyða ekki orku í að kenna fólkinu að borða.
Það er aðeins fólk sem ekki hefur atvinnu í kringum sjúklingana, sem af lífsstíls áhuga koma slíkum heilsufréttum á framfæri. Rétt er þó að taka fram að Landlæknisembættið hefur borið við að taka þann hluta málsins réttum tökum.
Hins vegar eru hin og þessi krabbameinsfélög beinlíns gerendur í að fjölga krabbameinum í þjóðfélaginu. Það gera þau með þessari sífelldu leit, en hún ein og sér er raunverulegur uppgröftur í aldingarði sjúkdómanna. Með því að skanna fólk þá er það sett í hættulegt ferli sem kveikir í sjúkdómum þar sem fólk er veikast fyrir. Hvort sem það er skimun á brjóstum kvenna eða önnur skimun.
Einnig er alltaf verið að hræða fólk með sjúkdómum, en allt of lítið er gert úr því að hvetja til bjartsýni og heilbrigðra lífshátta.
Svo eru það skurðlæknar sem kvaddir eru til, svo skera megi hin og þessi líffæri úr fólki, sem er greint með sjúkdóm sem í fyrstu var enginn sjúkdómur heldur aðeins vísir að slíkum, en hefði aldrei orðið fullburða að því leyti, ef viðkomandi væri í réttu næringarumhverfi og væri notandi að heilsueflandi mat, þ.e. grænmeti og ávöxtum sem er þrungið af lifi og sleppti öllu frá hendi dýra, en þau eru ekki mannamatur.
Þau voru það áður fyrr út af neyð og þekkingarleysi, en í dag hefur enginn maður afsökun til að gera nokkru skepnu mein. 
Markaðurinn er orðin gjörbreyttur að þessu leyti og það til betri vegar svo um munar, þannig að jafnvel við sem búum á hjara veraldar höfum slíkar gnægtir að aldingarðurinn Eden er orðin okkar bústaður.

En ég árétta að lokum að þessi námugröftur til að leita sjúkdóma í mannhafinu er gjörsamlega galin nálgun.
Hver maður á að gæta heilsu sinnar og vera til þess sjálfs síns ráðandi. Engum á að færa það vald í hendur að ráðsgast með annað fólk, og jafnvel búa til úr því sjúklinga.
Það á ekki að hræða fólk og nota til þess þau tól sem læknar hafa lært að tala um, eins og sjúkdómaheiti sem alltaf verða fleiri og fleiri og meira framandi.
Í gamla daga sögðu bændurnir að þeir væru með kverkaskít, í stað þess að segjast vera með hálsbólgu. Það var auvitað viðleitni til að gera lítið úr sjúkdómnum, sem var jákvætt og fóðraði bjartsýni á að sjúkdómurinn gerði ekkert af sér og hyrfi hljóðlega. Enda bændur að vinna hjá sjálfum sér og ekki að leita sér að afsökun til að fá frí úr vinnunni.
Kúamjólkin og allar dýraafurðir eru núverandi mannkyni til trafala þar sem flestir stunda skrifstofustörf og fíngerðari vinnu og þurfa því fæðu við hæfi.
Við lifum á tímum þar sem dýraafurðir ættu að vera burt reknar, þar sem þær eru manninum ekki eðlilegar og færa með sér sjúkdóma og vandamál út í eitt.

Hann veit hvað hann syngur hann Kári, já hann telur það glæpsamlegt að nýta ekki sjúkdómsleitarfyrirtækið Íslenska Erfðagreiningu sem hann er í forsvari fyrir, til að finna sem flesta sjúkdóma í íslensku fólki.

Allt sem Kári er að gera snýr að því að búa til eða úthugsa sjúkdóma og til að hræða fólk til fylgilags við þá hugsun og í kjölfarið að skera hin og þessi líffæri úr líkama sínum sem eru með “breytileika” af hinu og þessu taginu og því í “áhættuhópi”.

Greinilegt er að Kári er aðklemmdur og kominn tími á að hann geti skilað hluthöfum arði af starfemi Íslenskrar Erfðagreiningar.

Mér hrís hugur við þessum atgangi, en skil um leið að Kári getur ekki verið að standa í þessu bardúsi öðruvísi en finna eitthvað til að selja.

Jafnvel þó það verði aðeins til aukinnar athafnasemi skurðlækna sem fengju þá atvinnu við að fjarlægja líkamshluta sem væru í “áhættuhópi” eins og við heyrðum um daginn gagnvart krabbameini í brjóstum kvenna, en í því tilefni var talað um það að konur gætu valið það sem forvörn að láta skera þau af sér.

Eins og ég sé þetta þá er það hreint út sagt alveg makalaust að til skuli vera svona félag sem gerir út á sjúkdóma stóra sem litla, hættulega sem hættulausa.

Það er eins og menn á þeim bænum viti ekki að sjúkdómar geta verið vaktir upp með lífsháttum og á sama hátt geta þeir verið gerðir afturreka og skaðlausir með öðrum lífsháttum.

Með öðrum orðum getum við lifað sjúkdómalausu lífi meira en 90% með eigin framtaki og vali á réttri fæðu, og réttri breytni í hvívetna.

Hugsanlega veit Kári þetta eins vel og ég, en hann hefur auðvitað ábyrgð gagnvart félaginu sem hann setti á fót og hefur nú þegar eytt ómældum milljónum til að finna hina og þessa “breytileika” í gena uppbyggingu fólksins.

Líklega hefði verið betra að enginn hefði gefið sýnishorn fyrir vísindamanninn til að sýsla með, vegna þess að þetta virðist bara vera komið út fyrir rammann og í algjöra ófæru og að það sé stutt í “brjálaða vísindamanninn” sem ég sá í Disney teiknimyndasafninu mínu um daginn.

Það sem Kára finnst glæpsamlegt er þannig allt annað en það sem mér finnst glæpsamlegt, vegna þess að ég sé starfsemi Kára sem hættulega fyrir heilbrigði fólksins, hvorki meira né minna!