Kristinn trú og heilbrigð dómgreind

Ég hef alist upp við nokkuð dæmigerða trúarhefð.

Virðing mín og þakklæti til þeirra sem haldið hafa uppi kirkjustarfi, svo sem starfsmenn, kirkjukórar, organistar og prestar, sem hafa flestir verið öndvegisfólk, hefur vaxið með árunum og er mikil.

Þrátt fyrir þessa trúarafstöðu dæmigerðs Íslendings, þá hef ég aldrei afsalað mér eðlilegri dómgreind og spuruls huga.

Rétt er að taka fram að ég hef ekki lesið biblíuna orði til orðs. Frekar gripið í texta hér og þar.

Í bloggheimum er maður sem hefur oft bent á ákveðinn ritningartexta Luk. 14.26 til staðfestingar því að Jesús hafi verið stríðsmaður.

Ég hef aldrei heyrt vitnað í þennan texta í kirkjum landsins. Það er skiljanlegt, vegna þess að efni máls er óskiljanlegt sé það skilið eftir orðanna hljóðann.

Luk.14.26 hljóðar svo:  "Ef einhver kemur til mín og hatar ekki föður sinn og móður, konu og börn, bræður og systur og enda sitt eigið líf, sá getur ekki verið lærisveinn minn".

Textinn, án þess að lesa í dýptina, boðar algjör vinslit foreldra og systkina og jafnvel við sjálfan sig.

Það ætti að vekja fólk upp til vitundar um að hér er talað í líkingum.

Mín skoðun er sú að hér sé textinn misskildur alvarlega og nú bið ég fólk að taka eftir.

Textinn gengur út á að elska fleiri en sína nánustu. Ekkert er auðveldara en að elska þá sem standa manni næst. Hinn frumstæðasti maður gerir það, þó svo hann gangi um rænandi og drepandi gegn öðrum sem eru honum fjarlægari. 

Það þarf því ekki neina sérstaka hvatningu til að elska sína nánustu.

Grundvallarboðorðið er að við eigum að elska alla menn.

Þannig verða skyldmenni ekki undanskilin, né maður sjálfur, þeim kærleika sem á að vera viðvarandi í okkur öllum.

Hin nýja hugsun, að umvefja alla menn með kærleika á sama hátt og Kristur gerði og boðað er í lögmálinu um rétta breytni, skal taka gildi.

Elska alla án tillits til skyldleika, kynþáttar eða trúarskoðana.

Reyndar er verið að segja að við eigum að elska alla sköpunina í sínum fjölbreytileika. Ganga um með kærleikshuga hvert sem maður fer.

Hér er boðuð ekki minni hugarfarsbreyting en þeirri að fara frá hugmyndinni um flata jörð, yfir í nútímann sem þekkir ómælisvíddirnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í Hábæjarkirkju er þessi þekkta mynd af Jesú Krist, þar sem hann leitar styrks í tilbeiðslu, enda veit hann hvaða píslarvætti bíður hans.

 

 

 

 

 

 

 

Kristur og píslarvættið

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kristur og lambið - líkindin við það þegar lambið er leitt til slátrunar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kristur og lærisveinarnir

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kristur ~ friðflytjandinn

Athugasemdir

[Óskar Arnórsson, 21.11.2010 kl. 01:51]

Góður texti einmitt vegna þess að tekið er fram að lesa milli línanna. Ég er alfarið á móti trúarbrögðum og með trú. Ég sé í dag fyrir framan mig hryllilegar afleiðingar þess að boðskapurinn í trúarbröðum hefur breyst í persónulega dýrkun á allskonar boðberum sem hafa komið til jarðar. 

Það eru margar sögur langt á undan Jesú, um mann sem fæðist, er óvenjulegur sem barn, hverfur þegar hann er 12 ára, kemur aftur um 30 ára og stígur til himna...

Plejaderna (mytologi), skýra kanski smávegis af þessum mörgu himnaferðum kennara sem allir líktust Jesú í lífshlaupi, þó hann hafð orðið frægur meðal kristinna. Það eru sögur um þetta um allan heim.

Það eru tveir meiginkraftar sem takast á í manninum sama hvar þeir eru á jörðinni og hvaða tungumál þeir tala. Hræðslan og Kærleikskrafturinn, hún hræðslan og hann kærleikurinn, með allri virðingu fyrir feministum...

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 21.11.2010 kl. 11:50]

Þakka þér kærlega fyrir þetta tilskrif Óskar.

Já, ég tek undir það að við þurfum ætíð að skilgreina á eigin forsendum. Hins vegar er það okkur til gagns að virða og meðtaka siðaboðskap Krists. Þar er talað frá hæsta sjónarhóli.

Við eigum að lifa í hófsemi og velvilja og vera opin fyrir því sem við getum lært í lífsgöngunni. Gangan sú er svo stutt, en við látum sem við séum hér til eilífðar, og tökum því ekki eins hnitmiðað á okkar vandamálum.

 Að lokum óska ég þér alls hins besta.

[Óskar Arnórsson, 21.11.2010 kl. 13:07]

Þetta verður flókið þegar verður að taka tillit til annars fólks sem ekki er kristið, sem hafa lært siðfræði sem er tengd öðrum trúarbrögðum enn Jesú boðskap.

þegar maður situr fyrir framan kristna, múslima og t.d. buddista í einum og sama hóp.

Þeirra eini möguleiki til að fá trú á sig sjálfa er að sannfærast um að það sé til líf FYRIR dauðan, er að taka til sín andlega hluti, skilning og áhrif.

Og það er svo auðvelt að gefast upp þó sjálft lífið sé í veði. Kristnir þurfa að vera í farabroddi um að skilningur þeirra sé svo mikill að að allir eigi möguleika á Guði, sama hvaða nafn þeir gefa honum.

Það er svo merkilegt að bara fyrir nokkrum árum hafa margir vísindamenn í genum skammtafræði "reiknað" út að Guð sé til.

Þetta er að sjálfsögðu gleðiefni fyrir alla sem bíða eftir að "vísindinn" sanni alla tilvist Guðs áður enn þeir byrja að læra það sem menn kanski ættu að eyða alli æfinni í að stúdera.

Alla vega er andleg mál svo skemmtileg að manni endist sjálfsagt ekki æfin í að læra allt sem er í boði... ;)

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 21.11.2010 kl. 14:37]

Þetta er hárrétt hjá þér herra minn !

Góður punktur hvernig maður á að haga sér í hópi manna með ólíkar trúarlegar skoðanir.

Þá er auðvitað björgunin að koma fram með sjálfan sig án trúarlegra sérkenna.

Vera jákvæður gagnvart öllum og treysta á sömu gildi frá hinum einstaklingunum.

Mjög mikilsvert að þú nefnir hið eilífa líf - ekki aðeins eftir þetta, heldur einnig lífið fyrir þessa fæðingu.

Það er svo auðvelt að neita öllu sem við ekki munum að hafi verið til. Við tökum ekki með okkur minni úr fyrri lífum - og þá eru þau ekki til og hafa ekki verið til, segja þeir sem telja sig vita.

Mannkynið er þó að nálgast hvort annað, þegar farið er að temja sér hugleiðslu í flestum trúarsamfélögum.

Þannig getur hópur manna komið saman í hugleiðslu, án þess að hafa sömu trúargildi, en samt náð samhljóm í Guði.

Það var t.d. mjög fróðlegt að lesa ferðasögu séra Þórhalls Heimissonar. 

Hann fór á ráðstefnu til Jerúsalem að mig minnir.

Hann fékk herbergisfélaga sem var arabi með aðra trúarsýn.

Þarna mættust tvö ólík menningarkerfi og séra  Heimir kom heim með óvenjulega reynslu í farteskinu sem auðvitað mun dýpka hans mannskilning og umburðarlyndi. Gott mál það.

Mange tak !

[Óskar Arnórsson, 21.11.2010 kl. 18:36]

 

Kristhnamurti fyrirlestrarnir eru núna komnir á YouTube og eru aldeilis stórkostlegir og hnn talar um einmitt þetta....þess virði að skoða þetta á netinu. Netið er ein stórkostlega uppfinning fyrr og síðar í andlegum skilningi, þá það sé hægt að misnota það eins og allt annað... 

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 21.11.2010 kl. 21:24]

Þakka þér fyrir þessa áminningu. Ég gerði mér strax ferð á YouTube og sá nokkur viðtöl við herra Kristhnamurti og fleiri.

Sannarlega uppbyggjandi efni !

Ég hef oft verið að hugsa um það hvað margir búa við dauðahræðslu.

Auðvitað er það vegna þess að fólk hefur ekki lagt spurninguna fyrir sig í virkilegri alvöru, eins og tilefni málsins krefst.

Ég tel að maður hafi eingöngu tilfinningalífið með sér yfir um - það sem í hjartanu býr fylgir manni. 

Sá maður sem hefur fundið svarið um sína tilvist eftir dauðann, hann hefur um leið fengið sálarfrið og mun ganga til fundar við Almættið í nokkru jafnvægi.

Það ætti að vera verkefni allra aldraðra að venja sig í tíma við dauðastundina. Þá verður auðvitað léttara að skilja við hinn jarðneska hluta.

Reyndar er það eins og að upplifa dauðann sjálfan, að leggjast til svefns.

Við förum úr skynjun hins efnislega og yfir í aðra vídd.

Þetta er sameiginleg reynsla allra manna, án tillits til trúar.

[Óskar Arnórsson, 22.11.2010 kl. 06:43]

Já það er önnur vídd. Það er verið að setja upp stóra byggingu hérna ca. 100 km frá það sem ég bý. Þar verður eingöngu kennt um víddir. Víddir eru að ryðja sér til rúms sem ný vísindi í kjölfarið á skammtafræði.

Það er Phd.Sandor Alexander Markus sem skrifaði bókina "Kvantmänniskan" "Kosmiska Arvet" og "Satan är dagens man" sem er að byggja hús þarna.

Hann hefur fengið friðarverðlaun um allan heim og sá eini af þessum virkilega stóru í heiminum sem ég hef hitt persónulega og spjallað við lengi.

Alveg ótrúlegur maður sem veit best af öllum um víddirnar og hvernig þær tengjast hver annari.

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 22.11.2010 kl. 11:42]

Þetta er sannarlega spennandi umræðuefni.

En út á hvað er Satan þarna í heimsókn ?

Það er svo sannarlega hægt að sjá mátt myrkravaldanna í okkar heimi, en í tengslum við þessa rannsóknarstöð ?

Geturðu gefið fyllri mynd á þetta fyrirbærii ?

Ég skoðaði smávegis varðandi þennan mann, Sandor Alexander Markus og hér er prósi - hugleiðing frá honum:

I don’t belong to the past
I don’t belong to the future
I don’t belong to time at all
Nor to space or nationality

 

I am the absolute consciousness

All there is to know

Reached through self-fulfillment

In every moment

In every space

Before my body is gone

 

Á þessu má greinilega sjá að hann er sér meðvitandi um hina altumlýkjandi vitund.

Er sjálfur kominn þar inn og meðtekur vizkuna frá fyrsta kanal.

[Óskar Arnórsson, 23.11.2010 kl. 01:25]

"Satan är Dagens Man" flalla um hóp allra broddborgara samfélagssins í skíðaskála að kvöldi. Þar var pólitíkus, bankastjóri, læknirinn, presturinn, kennarinn, fyrirtækjaeigandinn og nokkrir aðrir sem stóðu upp úr í þjóðfélaginu.

Það kom ókunnugur maður og barði að dyrum, honum boðið inn og bókin er samtalið sem varð af þessari heimsókn. Hann bað alla að færa rök fyrir því að Satan væri ekki aðalmaðurinn í heiminum í dag.

Menn reyndu og presturinn mest, enn ókunni maðurinn hann hafði miklu meiri sannanir og sterkari rök á móti.  Niðurstaðan varð að Satan væri maður dagsins.

Skemmtileg bók. Já ég sé að þú hefur fundið síðunna hans. Þetta er mjög merkilegur maður og ég er ánægður að hafa orðið nágranni hans.

Ég er í fjarnámi í Rósinkors upp á nýtt. (www.amorc.se) Þar er ég meðlimur og er þetta breytt síðan ég var hérna síðast í Svíþjóð. 

Þetta með móttöku á "fyrsta kanal" bara veit ég ekki hver er. Enn að hann hækkar alltaf veit ég að hann gerir. Það fer allt eftir því hvað vídd eða dimension er stúderuð í það og það skiptið...  

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 23.11.2010 kl. 09:46]

Kærar þakkir fyrir þennan fróðleik um broddborgara og myrkraöflin.

Einmitt vegna þessara orða vil ég nefna að mér finnst það þarft hlutverk að minnka áhrif hinna myrku afla í þjóðfélaginu.

Til þess nota ég og margir fleiri þá aðferð að færa ljóssins veröld inn í mannheima. 

Það veit ég að mjög margir eru einnig að gera og örugglega margir prestar einnig. Það er þó lenska þessa dagana að kasta ónotum í þá stétt manna.

Ég byggi mína bjartsýni á því að mjög stór hluti jarðarbúa eru í liði með ljóssins öflum.

Til samans vona ég að ljóssins verur hafi betur í þessum hildarleik.

Óska þér góðs gengis í Rosenkross reglunni.

Það er þroskandi að fara inn á þessar lendur.