Trúir þú á kraftaverk ?

Ég var staddur í mannfagnaði. Þar var maður sem tekur lífinu létt og grínast og skemmtir sér.

Einhvern veginn fóru viðræður inn á einhver trúarsvið og þá kemur maðurinn upp að mér og segir í nokkrum hálfkæringi: "Trúir þú á kraftaverk ?"

Ég hefði getað svarað þessu á svipuðum nótum og því var beint til mín, en ég kaus að segja við hann í vinsemd og einlægni: "Já, ég trúi á kraftaverk!"

Svo varpaði ég fram spurningu til hans á móti: "Finnst þér ekki sjálfur, þegar þú lítur í spegil, að þú sért kraftaverk ?"

"Jú, það finnst mér!", svaraði hann eftir smá hik og umhugsun, og rómur hans var einlægur.

Við skildum svo í mikilli vinsemd frá þessu samtali. En ég hef meira við það að bæta.

Hugsið ykkur hvað þetta er stórkostlegt að jörðin (náttúran - moldin - jurtirnar - dýrin - mennirnir) skuli senda frá sér fyrirbæri sem kallast líf og sem nær því að geisla út hinni andlegu veröld (hugsanir, tilfinningar, kærleika, kulda, visku, draumum, nýjar óþekktar hugmyndir, óskir og þrár ), sem við svo opinberum sjálf með orðum okkar og verkum hér í efnisheiminum.

Við ættum að geta sameinast um, að þar er kraftaverk sem flestir sjá með eigin augum og geta vonandi skilið með svipuðum hætti.

 

 

 

 

 

 

Mynd frá Borgarnesi - Fjallið handan fjarðarins er fulltrúi frumnáttúrunnar - Gróðurinn í forgrunni er fulltrúi fíngerðari náttúru - Byggingarnar eru svo afurðir mannsandans - 

Hver er sannkristinn - það er erfið spurning !

Í kvöldfréttunum var sagt frá allra heilagra messu og að sannkristnir Pólverjar mættu til helgihalds í því tilefni.

Ég fór aðeins að rýna betur í þetta mál og komst að því að Vottar Jehóva telja sig einnig vera sannkristna menn, og kannski eru þeir það. Þeir taka alla vega mjög alvarlega siðferðisboðorðin. Þó þeir séu svona ábyrgðarfullir þá fá þeir ekki inni í samfélagi kristinna manna, svo undarlegt sem það er.

Ég fór aðeins að hugsa um þessa sannkristni og er nokkurn veginn viss um að ég tilheyri ekki þeim útvalda hópi!

Ég trúi á líf eftir líkamsdauðann, ekki eilífan svefn, heldur virkt andlegt líf.

Ég trúi á einingu allra manna án tillits til litarháttar, trú, efnahag og annað sem þá aðgreinir hér á jörðunni.

Ég trúi því að kærleikurinn sé frumkraftur alheimsins og þegar við höfum þroskast inn í hann, þá ljúkist upp nýjir leyndardómar.

Þetta er nú ekki langur listi, en nægir til að ég finn ekki marga sama sinnis - og þó.

Ég var að lesa blogg Jóhönnu Magnúsdóttir, þar sem hún fer yfir tilvistarspurningarnar, og fleira sem hún nafngreinir og ég er fyllilega sammála - þá er hún sálufélagi minn!

Hún varpaði fram þessum spurningum:

"Hver er ég?"

"Mun ég einhvern tímann uppgötva hvers vegna ég lifi og hvers vegna ég dey?"

Vegna þess hvað það er erfitt að fá svör við svona spurningum, þá taka flestir það ráð að spyrja ekki, og láta hverjum degi nægja sína þjáningu.

Það er líka ákveðin heimsspeki í þeirri afstöðu. Jafnvel einhver auðmýkt, að játa sína andlegu fátækt og þörf fyrir handleiðslu.

Það er mikill vandi að umgangast tilvistarspurningarnar og eitt er víst að sá sem hefur fundið sannleikann að eigin sögn, hann getur um leið glatað honum. Auðmýkt er því lykilatriði í allri þroskaleit og þar getur Thomas a Kempis kennt okkur mikið því hann vígði líf sitt auðmýkt og ást til Krists. Hrein opinberun að lesa "Breytni eftir Kristi", sem hann er höfundur að.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kvöl og pína Krists var drifkraftur trúar Thomas a Kempis 

Geir Haarde ætti að heiðra - ekki að dæma

Nú þegar neyðarlögin hafa fengið sína meðferð fyrir hæstarétti, er ánægjulegt að Íslendingar eru einhuga með niðurstöðunni.

Þannig var það ekki á sínum tíma.

Vinstri Grænir studdu ekki frumvarpið, en ég sé núna að Steingrímur J. Sigfússon telur niðurstöðuna mikinn áfanga fyrir landið - Sjá hér

Mikil völd í hendur ráðherra - Sjá hér

Löginn sanna gildi sitt - Sjá hér

Mikið er það ánægjulegt þegar þjóðin er sem einn maður, eins og þegar hið glæsilega skip Þór kom til landsins í vikunni. 

 

 

 

 

 

 

Landhelgisgæslan eignast fullkomið skip

Erfðabreytt matvæli - stórhættulegt fyrirbæri

Ég má til með að mæla með og benda á grein "Erfðabreytt matvæli og kanadísku mæðurnar", eftir Söndru B.Jónsdóttur sem er sjálfstæður ráðgjafi.

Ég hef kynnt mér nokkuð þetta óhugnanlega mál í gegnum Forbidden Knowledge, sem er upplýsingasjónvarp, sem hefur tekið á mörgum jaðarmálum.

Svo er komið víða um heim að bændur hafa ekki ráðstöfunarrétt yfir fræum algengustu matvælategunda.  Þeir eru skikkaðir til að versla við stóreignafélög og eru þannig í reynd orðnir leiguliðar, sem starfa í þágu þessara stórfyrirtækja fyrir fátæktarlaun.

Í Silfri Egils fyrir hálfum mánuði kom í viðtal Indversk kona sem lýsti þessu mjög vel.

Nú þarf að útbúa löggjöf hér á landi til verndar gróðri og nytjum, þannig að við höfum aðgang að upplýsingum um upprunaland og ræktunaraðferðir matvæla.

Þegar því hefur verið komið á fót, þá verður það fólkið sjálft sem hefur áhrif á framvinduna. Kjósi fólk og velji lífræna fæðu, þá verður hún ráðandi og annars flokks matur mun líða undir lok.

 

 

 

 

 

 

 

 

Erfðabreytt ber - æxlismyndun hefur eyðilagt þau

 

 

 

 

 

 

Hvernig er merking þessara matvara?

Íslendingar fara til Noregs - ekki er allt gull sem glóir

Rétt er að vara við atvinnumiðlurum frá Noregi, vegna þess að það er ekki allt sem sýnist varðandi tekjur og framfærslu í Noregi.

Það er auðvitað skiljanlegt að þeir sem enga vinnu hafa hér á landi, leyti fanga annars staðar, en betra er að vita um veilurnar áður en farið er af stað.

Ég þekki til manns sem fór til Noregs í gegnum einhvern norskan miðlara.

Minn maður er með mikla reynslu því hann er húsasmíðameistari og getur gengið í öll verk, sem tilheyra smíði húsa.

Það er meira heldur en kollegar hans norskir, sem eru í sérhæfðari vinnu og geta því ekki unnið heildstætt við byggingu. Ganga aðeins í ákveðna verkþætti.

Þrátt fyrir þennan mikla mun sem er á verkum íslenska smiðsins og hins norska, þá fær hinn íslenski mikið minni laun. Svo að munar meira en helming.

Hann fær 170 norskar krónur á tímann, þegar kollegar hans norskir fá um 400 norskar krónur. Miðlari hans tektur væntanlega mismunin að mestu leyti.

Minn maður þarf aldeilis að kingja stolti sínu, því hann er í stöðu minnihlutahóps frá fjarlægu landi og er notaður eins og fótaþurrka á þessum slóðum.

Þetta er ekki gæfuleg mynd sem ég hér dreg upp, en hún er því miður sönn og er ekki eina tilfellið í þessa veru.

Það er ekki annað að sjá en að menn séu að notfæra sér neyð fólksins og hér sé komin dæmigerð birtingarmynd þar sem herraþjóð nýtir sér kotbændur.

"Ég ber svo mikla virðingu fyrir náttúrunni"

Þessa setningu hef ég oft rekist á í blöðum og tímaritum.

Þegar ég hef farið að athuga hver ber sér þessi orð í munn, þá hefur það oftast verið einhver skotveiðimaðurinn!

Það má merkilegt vera að menn sem fara með skotvopn til að hrella náttúruna og hennar lífverur, skuli vera þeir sem mest nota svona setningu.

Sjá menn virkilega ekki hvað það er öfugsnúið að elska náttúruna og dýrin sem þar búa. Elska fegurð landsins og allt sem þar lifir, en vera með í farteskinu hinn mikla friðarspillir, sjálft skotvopnið. Þetta ógurlega tæki sem spillir öllum friði hvar sem það er notað.

Mér finnst að menn með það áhugamál að drepa dýrin sem í sakleysi sínu verða á vegi náttúruunnandans, ættu að hafa þá lágmarks háttvísi að tala ekki um elsku sína til náttúrunnar í sömu andrá og þeir spilla friði hennar.

 

 

 

 

 

 

 

Skotveiðimaður hefur fugl í sigti

 

 

 

 

 

 

 

Skotveiðimaður með enn meiri metnað og deyðir stærri dýr                            

Biskupinn - og að vita betur eftirá

Sem betur fer er okkur flestum það gefið að vita betur eftir á, hvernig taka hefði átt á málum.

Í gær sagði vinur minn við mig: "Ólafur biskup gifti mig og sá um öll prestverk fyrir okkar fjölskyldu. Hann var mjög vel látinn og ekki nokkrum manni kom til hugar, að ekki væri allt í fullum sóma sem að honum snéri."

Þarna var maður sem vissi sínu viti eins og flestum er gefið. Ekki geta menn ætlað öðru fólki sem uppi var á þessum tíma, að hafa aðra skoðun á þessum tiltekna biskupi, heldur en minn sögumaður.

Í sömu stöðu hafa prestar landsins verið. Þeir sáu þarna kraftmikinn mann, sem var áhugasamur um sitt starf sem prestur. Auðvitað voru þeir alveg grandalausir fyrir því að slíkur yfirburðamaður væri ekki allur þar sem hann var séður.

Prestarnir kusu þennan mann sem biskup og auðvitað gerðu þeir það í fullri einlægni og góðri trú um að hann væri réttur maður á réttum stað.

Þegar svo áratugum seinna komu upp sögusagnir sem bentu til annars, þá studdu menn auðvitað sinn biskup frekar heldur en hina sem voru að brjóta þessa ímynd í mola. Ekki er hægt að áfellast þá fyrir það. Þess þarf einnig að gæta að ekki voru augljósar sektar tilvísanir til að styðjast við.

Svo þarf einnig að taka tillit til þess, að það er nú fyrst á okkar dögum, sem alls kyns kynferðisafglöp og vítaverð hegðun, er að koma upp á yfirborðið, og fá þá athygli og vigt sem aldrei áður hafði viðgengist.

Í þessu ljósi þarf að íhuga málið.

Þegar svo ofan á hinar óljósu ásakanir á biskupinn sem nokkrar konur komu með, þá kom þetta yfirburða viðtal við frú Ebbu dóttur biskupsins sjálfs. Ég verð að játa að ég er ekki enn búin að jafna mig og ná mér eftir að hafa hlýtt á þetta viðtal.

Hvernig svo konan kom þessari óþægilegu reynslu frá sér er aðdáunarvert.

Hins vegar líkar mér illa hvernig nú á að krossfesta starfandi biskup, sem fékk þetta ólíkindamál í fangið. Mál sem er svo afbrigðilegt og fáheyrt að undarlegustu skáldsögur hefðu ekki flutt neitt í líkingu við þessi ósköp.

Sú lenska viðgengst nú á tímum að það er fjöldi manna sem segir: "Dæmið manninn. Krossfestið manninn.  Við vitum að hann er ekki afbrotamaðurinn en hann er hérna á staðnum og við viljum að réttlætinu verði framfylgt."

Það er sársaukafullt að horfa á þessar aðfarir. Þeir sem verða fyrir almenningsálitinu og eiga að taka við svipuhöggunum eru Geir Haarde vegna hinna seku útrásarvíkinga og séra Karl biskup fyrir Ólaf biskup.

Ég segi við fólk:

Gætið að tungunni að hún segi aðeins sannleika.

Gætið að hugsuninni að hún sé ætíð skír og komist að réttri niðurstöðu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geir Haarde er fyrir dómi til að friðþægja fyrir hina seku útrásarvíkinga

 

 

 

 

 

 

Séra Karl biskup Íslands er nú krafin um að friðþægja fyrir hinn seka biskup!

Hin þjóðlega kristna trú og Íslendingasögurnar

Íslendingasögurnar hafa verið taldar okkar stærsta afrek sem sagnaþjóðar.

Þessi arfur sögunnar styrkir okkur sem þjóð, að hafa verndað og skrifað um þetta tímaskeið og bjargað því frá gleymsku, og haldið því til haga fyrir nútíð og framtíð.

Á sama hátt eigum við að hlúa að hinni kristnu arfleifð okkar og koma henni áfram til komandi kynslóða.

Kærleikurinn mun aldrei falla úr gildi, heldur mun þörfin verða meiri þegar fram líða stundir, vegna þess að heimurinn er allur að þjappast saman.

Þá þarf að rækta með sér víðsýni og minnka fordóma gagnvart öðrum þjóðum.

Það virðist vera eilífðar verkefni, eins og dæmin sanna. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér fer saman sagnaritun fortíðar og kristin trú. Þetta listaverk er gluggi í Akureyrarkirkju.        

Þökkum lögreglunni fyrir að hafa fundið sprengiefnið

Það var óþægileg tilfinning að vita af þessu sprengiefni sem stolið var, í höndum á fullorðnum óvitum.

Jafnvel í höndum á illgjörnum óvitum, sem hafa ætlað sér eitthvað óhugnanlegt með þetta bráðhættulega efni.

Við hljótum öll að varpa öndinni léttar eftir að lögreglunni tókst að leysa málið og koma sprengiefninu í öruggt skjól.

Vonandi verða ekki fleiri fréttir af stolnum sprenigefnum, því það á að vera í pottþéttum geymslum.

Hafi lögreglan þökk fyrir framtak sitt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Með lögum skal land byggja - en ólögum eyða

Nýja testamentið fékk ég gefins eins og þingmennirnir árið 2000 !

Það er mér minnisstætt þegar ég sem ungur barnaskólanemi, fyrir rúmlega sextíu árum, fékk gefins Nýja testamentið. Mikið var spennandi að fara heim með þessa flottu gjöf í farteskinu!

Ekki veit ég hvort sú gjörð varð þess valdandi að ég fór að sækja samkomur í Hvítasunnukirkjunni Salem á Ísafirði. Alla vega hafði ég mjög gott af því sem ég lærði þar.

Það var ekkert nema jákvætt sem í boði var.

Þar var manni kennt að koma vel fram við náunga sinn. 

Einnig voru sungnir fallegir sálmar og allt var þetta hvatning um að verða betri maður.

Hvernig nokkur maður getur fundið upp á því, að setja þetta góða starf undir eitthvað slæmt og illa þokkað, það er mér algjörlega hulið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Biblían í Ásólfsskálakirkju er nokkuð stór.

Nýja testamentið sem mér var gefið var mikið nettara um sig

 

 

 

 

 

 

Guðmundur Árni Stefánsson ásamt fleirum, tók á móti Nýja testamentinu

fyrir hönd þingmanna. Testamentið var gjöf frá Gideonfélaginu - þessi merki atburður

gerðist í apríl árið 2000

Þá var ekki búið að hreinsa alþingi af kristnum sið.