Spakmæli Mathma Gandhi

Það eru gnægtir til að fullnægja þörfum allra, en ekki til að fullnægja græðgi mannanna.

Mathma Gandhi fæddist 1869 en andaðist 1948.

Hann var pólitískur og andlegur leiðtogi Indverja.

Þegar ég var ungur minnist ég þess þegar fréttir bárust frá sjálfstæðisbaráttu Indverja og Gandhi var í mótmælasvelti í einhverskonar búri eða afdrepi í stórborg. Þetta var stórmerkilegt á alla mælikvarða. Svo nýtt og áhrifamikið og sterkar aðgerðir án ofbeldis.

Gerð var kvikmynd 1982 með Ben Kingsley í aðalhlutverki. Ég sá þessa mynd og hafði hún mikil áhrif á mig.

Spakmælið sem hér er haft eftir herra Gandhi á svo vel við okkar daga og reyndar er þetta tímalaus speki, því græðgin fylgir manninum eins og skugginn.                                                                                         

                                    

 

 

 

 

 

 

 

Gandhi sem ungur maður       Sjálfstæðishetja Indverja og virtur um allann heim

Spakmæli Sörens Kirkegaard

Það er aðeins hægt að skilja lífið aftur á bak, en því þarf að lifa áfram

Þetta er hreint frábært spakmæli eftir Sören Kirkegaard.

Við erum sérstaklega nú um stundir minnt á sannleika þessara orða.

Nú eru allir tilbúnir að koma fram og segja til um, að athafnir fortíðarinnar hafi verið auðskiljanlegar. Með smá umhugsun geti menn nú séð að þessir stjórnmálamenn hefðu átt að gera svo margt öðruvísi en þeir gerðu eða létu ógert.

Ef til vill hefur eitthvað þessu líkt verið tilefni orða Kirkegaard á hans tíð.

Hann var mjög glöggskyggn á mannlega bresti og notfærði sér ýmiss tilefni til að koma fram með sínar viturlegu hugleiðingar.

Hann varð aðeins 42 ára, en eftir hann liggur mikið af ritverkum um heimspekileg og guðfræðileg efni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                

Sören Kirkegaard danskur heimspekingur og guðfræðingur f. 1813 d. 1855

 

Mögnuð tala ~ 10.10.10

Nú hlýtur herra Hermundur Rósinkranz talnaspekingur og miðill að leggjast yfir þessar mögnuðu tölur.

Það er nefnilega svo merkilegt að hugleiða talnarunur og þýðingu þeirra.

Okkur er í fersku minni er við gengum gegnum áramótin 1999-2000 og margir héldu að allt færi á hvolf í tölvuheiminum. Svo varð þó ekki sem betur fer. Í framtíðinni verður nóg geymslupláss (Gígabæt) til að geta haft ártalið sem fjóra tölustafi í stað tveggja sem menn létu duga á fyrri öld og talið var að tölvurnar myndu ekki túlka sem árið 2000 heldur sem 1900.

En aftur að upphafinu. Nú væri fróðlegt að heyra frá Hermundi Rósinkranz. Við bíðum óþreyjufull eftir að fá fregnir af framtíðinni. Nútíðin er nefnilega svo ruglingsleg og erfið að það er hvíld í því að líta út fyrir hana um stund!

Góðar stundir ágætu landsmenn.

 

Ekki snjókorn í Esjunni þó komin sé 9. október

Þetta er einn af merkilegri dögum sem ég hef lifað. Komið haust en dagurinn er ótrúlegur, svona kyrrlátur og fagur. Fór í göngutúr upp í Setbergshlíð til að mynda haustdýrðina.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Blómin lifa enn                                              og eru ótrúlega falleg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haustlitirnir í Hafnarfirði 9. október 2010

 

 

 

 

 

 

 

Esjan séð frá Setbergshlíð - Ekki snjóarða þó komin sé 9. október - sjáldgæf sjón !

Tveir, þrír eða fjórir menn réðust á einn ~~~

Þegar ég les svona fyrirsagnir í blöðunum þá verður mér óglatt.

Í mínu ungdæmi vil ég fullyrða að það hafi verið óskráð lög, að það færi aðeins maður gegn manni.

Litið var á þá hugmynd sem ómennska að fleiri en einn sæktu að einum manni.

Nú til dags er þetta frekar venja en undantekning, sem hlýtur að vera einhverskonar hliðaráhrif frá tölvuveröldinni, þar sem sýndarveruleiki spilar stórt hlutverk. Hið augljósa er þó skírt, að múgur manna er aldrei sanngjarn dómari. Þar er það alltaf hið lægsta í hópnum sem ræður för og verður samnefnari hans. Þeir í hópnum sem vita betur, uppgötva að þeir hafa verið sviptir sínu besta og orðið hluthafar í ljótum leik.

Því vil ég koma á framfæri að ég lít á slíkt framferði sem eina mestu lítilmennsku.

Álíka og þegar mjög sterkur maður ræðst að veikburða manni.

Þar er líka styrkleikamunur stórvægilegur og ekkert jafnræði milli aðila máls.

Hitt er svo annað mál að auðvitað eiga allir að vera réttsýnir og halda sig innan ramma laganna. Það útheimtir auðvitað allt aðrar umgengnisreglur milli manna, sem um leið setur samfélagið á hærri stall.

Sem betur fer eru þó frásagnir eins og hér eru til umræðu,  fáar, miðað við mannfjölda, en mjög ljótar eigi að síður.

Busaveislur - ekki samboðið menntafólki

Þær busaveislur sem hafa verið við lýði undanfarin ár lýsa ekki sannkölluðu menntafólki, heldur miklu fremur illa menntuðu fólki.

Þegar ég hér á árum áður las um þvílíkar uppákomur áttu sér stað í busaveislum, var mér það hulin ráðgáta hvernig á því stóð, að ráðamenn skólanna létu þessar ógeðslegu athafnir eiga sér stað. Var og er það einhver lenska að láta hvern þann óskunda ganga fyrir sig, án þess að stöðva aðfarirnar, ef í hlut eiga nemendur. Voru og eru ráðamenn í þeim vinsældaleik að gefa unga fólkinu frjálsar hendur með hvaðeina sem miður getur farið. Þetta finnst mér vera nærtækasta skýringin.

Þó má geta þess að einstaka skólar hafa og höfðu annann hátt á og mannlegri. Mig minnir að það hafi verið Verslunarskólinn sem bauð einhverntíman nýnemum upp á veitingar, þegar þeir komu fyrst í skólann. Það má segja að hafi verið eðlileg framkoma menntamanna og eldri nemenda. En hitt, að láta nýnema ganga í gegnum alls kyns óþverra fyrirbrigði, verður að kallast lágmenning, ef á annað borð á að telja það til einhvers konar menningar.

Sem betur fer var þessi siður ekki við lýði þegar ég var að alast upp. Líklega hefði ég ekki farið í framhaldsskóla á þeim tíma, hefði mér verið ætlað að ganga í gegnum slíkar hremmingar.

Ég skora á skólastjórnendur landsins að sýna að þeir hafi bein í nefinu og séu sannir stjórnendur sinna menntastofnana, og láti þessar svokölluðu busaveislur leggjast af í þeirri ógnandi mynd sem þær hafa fylgt undanfarið. Láta heldur koma í staðinn einhverskonar móttökur sem í senn eru mannlegar og kærleiksríkar og leyfir nemendum að halda reisn sinni.

Það er nú einu sinni þannig að hinir eldri eiga að hafa vit fyrir hinum yngri og vera þeim gott fordæmi. Það verður að vona að meginreglan sé sú að hinir eldri séu færir um að leiðbeina hinum yngri. Sérstaklega á það auðvitað við þegar um kennara og skólastjóra er að ræða.

Í skólum er það nefnilega þannig að það eru fyrst og fremst hinir stóru og sterku nemendur sem eru forustumenn í sínum hópi. Þessir nemendur eru ekki endilega hinir skynsömu og viti bornu fyrirmyndarnemendur. Þeir hafa því miklu meira að segja um hegðun hópsins, heldur en þeirra vit og framkoma segir til um.

 

Útvarp Saga á rangri braut - orðin vettvangur æsingamanna

Saga kallar sig þjóðarútvarp og til að standa undir slíkri nafngift þurfa stjórnendur að setja sér skýr markmið.

Hér áður fyrr, þegar símalína var opinn til almennings, þá var það regla að ef innhringjandi færi yfir strikið (sem stjórnendur ákveða hvar er staðsett) þá var þegar í stað lokað fyrir samtalið.

Nú bregður svo við að til Útvarps Sögu hringja menn inn sem hafa það eitt til málanna að leggja að hvetja landsmenn til að koma á ákveðna staði og hafa með sér eitt og annað í farteskinu, sem getur orðið vopn og tjáningarmeðal fundarmanna.

Þar er talað um matvæli og einnig um þvag og þjóðfánann, til að geta gert þeim blessaða fána eitthvað til miska.

Fólk er að sturlast sem svona hagar sér. Það á ekki að eiga sér málsvara hjá neinum fréttamiðli.

Ég vil benda mönnum á að fara í fótspor Falun Gong og mótmæla friðsamlega og með virðingu. Slíkt hefur margföld jákvæð áhrif, en allt ofbeldi eykur á vandann, sem er ærinn fyrir.

Þó mikil og djúpstæð reiði sé í þjóðfélaginu, sem ég skil mæta vel, þá bið ég þjóðina að tjá sig með virðingu og á áhrifamikinn hátt. Það skilar margföldum árangri og allir standa beinir í baki eftir slíkar uppákomur.

 

 

Vinnan er tilbeiðsla

Fyrir mörgum árum heyrði ég þessa merkilegu staðhæfingu. Þegar ég fór að hugsa og leggja þetta niður fyrir mér, þá var ég því algjörlega sammála.

Einn af hornsteinum lífsins er sjálfsbjargarhvötin. Til að komast af þarf að vinna og rétturinn til að fá að vinna þarf að vera til staðar.

Þetta mál brennur á mörgum. Þeir sem hafa enga vinnu eru í mjög alvarlegri stöðu og má segja að þeim séu allar bjargir bannaðar. Slíkt ætti ekki að vera eðlileg staða nokkurs manns. Allar vinnufúsar hendur ættu að hafa atvinnu.

Auðvitað gera flestallir sér grein fyrir þessu, að vinnan sé hornsteinn í samfélaginu. Hitt er annað sjónarmið að vinnan sé ekkert minna en tilbeiðsla til Guðs. Þannig að maður, þó trúlaus væri, væri í stöðu tilbiðjanda, þegar hann væri að vinna fyrir sér.  Einu sinni var ég að ræða þetta við mann og sagði honum í því sambandi að vinnan væri undir lögmálinu.

„Hvaða lögmáli“, myndi einhver spyrja.

Ég vil svara því þannig: Lögmálin sem mennirnir eru undirsettir eru meðal annars allar þær skyldur sem hvíla á einstaklingum sem hafa heilsu til, að iðka af trúfestu starf sitt, hvert sem það er. Það eru ekki allir í ákveðnu draumastarfi en á þeim hvílir samt skyldan til að vera samviskusamir og skylduræknir. Þannig byggja menn auðvitað grunninn að hamingjusömu lífi. Fyrir utan þennan grundvallarþátt sem vinnan er, þá er auðvitað Guðstrúin og þær skyldur sem Fræðarar mannkynsins hafa lagt okkur til, sem leiðsögn á lífsgöngunni. Að sýna öllum virðingu og kærleiksríka nærveru, er fremsta reglan í samskiptum við aðra menn.

 

Hverjir fundu upp á kjörbúða fyrirkomulaginu ?

Síðustu daga hef ég verið að hugsa um "sök" þeirra sem fundu upp á kjörbúða fyrirkomulaginu.

Ég man þegar þetta "undur" kom fyrst fram á sjónarsviðið. Eldri aðferðin var sú að afgreiða yfir búðarborðið, en svo kom þetta nýja fyrirkomulag. Menn voru steinhissa á því gerræði að ætla að treysta fólkinu til þess að ganga um búðina og geta snert vörurnar sem voru til sölu. Hvílíkt og annað eins. Það yrði öllu stolið úr þessum verslunum og þær stæðu tómar, um leið og kaupmaðurinn yrði gjaldþrota.

Eins og allir vita hefur þessi spá ekki gengið eftir, en það er af og til stolið úr þessum verslunum. Þó ekki svo mikið að sjálft frelsið fái ekki staðist.

Þetta eru mínar hugleiðingar um leið og verið er að heimta sakborninga á alþingi. Þeir sem gáfu frelsi til að almennir borgarar gætu sýslað með meiri fjármuni en áður hefur þekkst, eiga nú að taka út hegningu vegna þess að til voru menn sem ekki þoldu frelsið og létu greipar sópa.

Þetta er mál dagsins í hnotskurn. Þegar frá líður verður litið á þetta tímabil sem byrjunarerfiðleika frelsisins. Ef stuldurinn í kjörbúðunum hefði orðið óbærilega mikill þá hefði þetta verslunarfyrirkomulag ekki náð að festa rætur. Við værum þá enn í gamla tímanum.

Ég bið þjóðina að kalla ekki eftir því að menn verði teknir til hegningar fyrir að vera á vettvanginum þegar frelsinu var hleypt til þjóðarinnar. Látið nægja að heimta réttlæti yfir sjálfum afbrotamönnunum. Það eru þeir sem eru hinir sönnu "búðarþjófar" okkar daga.

Trúlaus maður stendur einn, án fylgdar, en Martinus kemur til hjálpar

 

Það er hinn kaldi raunveruleiki, að trúlaus maður lítur út í heim og sér ekkert líf.

Hinn danski dulspekingur Martinus er höfundur að miklu ritverki sem heitir „Þriðja testamentið“.

Þetta rit er framhald Biblíunnar.

Fyrst kemur Gamla testamentið með sinn boðskap „auga fyrir auga og tönn fyrir tönn“.

Síðan kemur Nýja testamentið með kærleiksboðskapinn „þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig“.

Að síðustu kemur svo verk Martinusar Þriðja testamentið.

Þar fær skynsemin upplýsingar, sem hún getur meðtekið og sundurgreint og sem fullnægir hinum hugsandi manni. Þar er ekki nauðsynlegt að trúa blindandi, hvað þá síður að maðurinn sé annaðhvort hólpinn eða útskúfaður eftir því hverju hann trúi.

Ég vil benda áhugasömum að lesa tvær litlar bækur sem komið hafa út á íslensku, í þýðingu Þorsteins Halldórssonar, undir heitinu „Leiðsögn til lífshamingju“ bindi I og II eftir Martinus.

Má segja að þar sé saman komið mikið úrval af visku og dulspeki. Reyndar segir í undirfyrirsögn  við I bindi: "Fyrirlestrar um andleg vísindi".

Lesið sjálf, íhugið textann og dæmi svo hver fyrir sig.

Martinus segir að trúlaus maður sé þar sem hann er komin, vegna þess að hann sé að ganga í gegnum þróun (Darwin-isma) og það sé fullkomlega eðlileg staða sem hann er í.

Trúlausir menn eru því í fullkomnum samhljóm við Martinus í sambandi við þróunarkenninguna. Við erum í miðju þróunarferlinu!

Ég vona að þeir menn sem engu trúa, geti þar með hætt að vera bitrir út í þá sem hafa aðrar skoðanir í trúmálum. Sjálfir geta þeir kynnt sér hvað Martinus hefur við þá að segja. Það gæti grætt mörg sár, vegna þess að Martinus heldur því fram að allir menn séu jafn dýrmætir, trúaðir sem vantrúaðir. Að þeir fái allir jafn sanngjarna meðhöndlun. Hann segir að við uppskerum eins og við sáum. Við munum endurfæðast (sem er í samhljóm við hin austrænu trúarbrögð), „af jörðu ertu komin, að jörðu munt þú aftur verða og af jörðu munt þú aftur upp rísa“.Hann segir að andinn sé eilífur og við séum sem mannkyn í miðju þróunarferli (Darwin-isma).

Staðan nú sé þannig að við erum ekki heilir menn, heldur blanda af manni og dýri. Séum samantekin verk okkar úr fortíðinni, sem fylgir okkur eftir karmalögmálinu (við uppskerum eins og við sáum). Við erum sem sagt ekki fullsköpuð, en erum að sýna viðleitni til að bæta okkur og verða betri manneskjur eftir því sem tíminn og þroskinn vaxa. Þannig rísum við hærra og hærra.

Verðum svo í fjarlægri framtíð, ljóssins verur, þar sem við getum ekki gert nokkurri lífveru mein, hvort heldur það eru menn, dýr eða önnur sköpun (náttúran, móðir jörð).

Þá erum við orðin fíngert efni og skínandi ljós og lifum eingöngu til að láta gott af okkur leiða.

 

Lótusblómið