Krabbamein - hvað er málið?

Ég hef þá lífsskoðun að allt sem fyrir mann kemur, sé fóður fyrir okkur til að skilja líkamann og heiminn og þar með okkur sjálf.

Ef maður verður veikur, alveg sama hvað veikin heitir, þá er það samtal líkamans við eigandann, um að það sé eitthvað rangt eða ábótavant í hans atferli eða lífsmunstri.

Eins og það á við um kvef og hörgulsjúkdóma, þá á það líka við um krabbamein.

Þessi alvarlegi sjúkdómur sem margir óttast mjög og það að vonum, er að því leiti nákvæmlega eins og hinir saklausari, að hann hefur sama hlutverk þegar hann bankar á dyrnar.

Hann kallast á við eiganda sinn og þegar hann veitir svo alvarlega áminningu eins og að framleiða krabbamein, þá getur hann ekki talað skírara né hrópað hærra.

Það er hið hæðsta sem hann kemst, og hann er að segja frá því að hann sé að kafna og biðji um hjálp.

Líkaminn er að kenna okkur og við eigum að hlusta.

Ég held því fram að við forðumst sjúkdóma, með því að viðhalda réttum lífsstíl.

Lífsstíl sem er uppbyggjandi á öllum sviðum, hvort sem um er að ræða matarvenjur,  tómstundir eða hugrænar og siðferðislegar reglur.

Þessa bók er ég að lesa:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Höfundur bókarinnar Bill Henderson missti konu sína úr krabbameini.

Hann heldur því fram að lækningaaðferðin sem notuð var þegar konan hans veiktist, hafi orðið henni að aldurtila.

Hinar hefðbundnu lækningar eru geislameðferð, skurðaðgerðir og lyfjainntaka.

Allar þessar aðferðir hafa það sammerkt að þær leiðrétta ekki orsökina fyrir krabbameininu, en orsökin er rangur lífsstíll.

Í viðbót við að líkaminn er að slást við erfiðan sjúkdóm, sem er að leiða hann til dauða, er honum að auki ætlað að lifa af þessar niðurbrjótandi lækningameðferðir.

Það er ofurmannlegt að bæta slíku við, þegar ofkeyrðan líkama, og gera ráð fyrir að hann lifi þær hremmingar af.

Heilbrigð skynsemi segir manni að það eigi alltaf að leiðrétta orsökina og það sem rangt er gert sé lagfært og endurbætt.

Þannig setur maður í gang uppbyggjandi ferli.