Vestræn læknisfræði og efnafræði - hvert stefnir?

Hvati minn til að tala um þetta, er grein í Morgunblaðinu í dag: Stökkbreyttir sýklar mikil ógn.

Í áratugi hefur verið stuðst við DDT úðun á jurtir og akra, og efnagerður áburður hefur verið ómissandi í allri ræktun.

Í læknisfræðinni er hið sama upp á teningnum í lyfjagerð.

Þar er boðið upp á lyf sem hafa langan lista af hættulegum aukaverkunum. Jafnvel svo miklum að læknar eru í erfiðleikum með að ávísa slíkum lyfjum, því þau geri illt verra.

Þessi óeðlilega leið til að vinna bug á sjúkdómum, er þess valdandi að maður setur spurningarmerki við alla þessa uppbyggingu yfir höfuð.

Getur það verið eðlilegt ferli að vera stöðugt að vinna gegn heilbrigðri uppbyggingu og frekar stuðst við eitruð efni, í viðleitni til að halda sjúkdómum í skefjum?

Af hverju taka læknar sig ekki til, og setja upp panel með alvarlegum umræðum sín í milli, og bera saman bækur sínar og athuga hvort ekki sé til heilsteyptari leið, til að vernda heilsu fólksins.?

Það eru margir aðilar í þjóðfélaginu sem tala um jákvæðan lífsstíl sem eðlilega vörn gegn niðurbroti líkamans.

Fæðan er þar í fyrsta sæti og svo er það hreyfing.

Af hverju leggja læknar ekki meiri þunga á lífsstíl, í staðin fyrir að ávísa lyfjum í fólkið, þegar þeir vita fyrirfram að það er ekki varanleg lausn.

Þeir eiga að vita hvar skórinn kreppir og sjá í hendi sér að engar lyfjatöflur koma í staðin fyrir heilbrigðar lífsvenjur.    

Ég hef reyndar heyrt þær raddir frá læknum, að það þurfi aðra nálgun í læknisfræðinni, en slíkir menn eru í miklum minnihluta og virðast vera að vinna á móti straumnum innan stéttarinnar, því miður.

Hér má sjá umrædda grein Morgunblaðsins.